کد مطلب:188872 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
اجتناب از تکبر و فخر
عقبة بن بشیر اسدی می گوید: من نزد امام باقر سخن از موقعیت بالای قومی و قبیله ای خویش به میان آوردم! امام فرمود: با حسب و نسب خویش چه بر ما منت می نهی! همانا خداوند مردمانی را كه شما فرو مایه می دانید، اگر اهل ایمان باشند به وسیله ی ایمان، رفعت بخشیده است و مردمانی را كه شما شریف و بزرگزاده می نامید، اگر كافر باشند، حقیر و فرومایه ساخته است.
هیچ كس بر دیگری فضیلت و برتری ندارد، مگر به وسیله ی تقوا. [1] .
امام باقر (ع): روحیه ی تكبر و خود بزرگ بینی در قلب كسی راه نمی یابد مگر اینكه در عقل و اندیشه ی او - به همان اندازه - كاستی پدید می آید، كم باشد یا زیاد. [2] .
(یعنی؛ تكبر باعث می شود كه انسان از واقع بینی دور شده و در فهم برخی زمینه ها گرفتار نارسایی شود).
هیچ كس بر دیگری فضیلت و برتری ندارد، مگر به وسیله ی تقوا. [1] .
امام باقر (ع): روحیه ی تكبر و خود بزرگ بینی در قلب كسی راه نمی یابد مگر اینكه در عقل و اندیشه ی او - به همان اندازه - كاستی پدید می آید، كم باشد یا زیاد. [2] .
(یعنی؛ تكبر باعث می شود كه انسان از واقع بینی دور شده و در فهم برخی زمینه ها گرفتار نارسایی شود).
[1] قلت لابي جعفر (ع): أنا عقبة بن بشير الاسدي و أنا في الحسب الضخم من قومي قال: فقال: ما تمن علينا بحسبك؟! ان الله رفع بالايمان من كان الناس يسمونه وضيعا اذا كان مؤمنا و وضع بالكفر من كان الناس يسمونه شريفا اذا كان كافرا، فليس لأحد فضل علي أحد الا بالتقوي. كافي 2 / 328.
[2] الباقر (ع): ما دخل قلب امري شي ء من كبر الا نقص من عقله مثل ما دخله من ذلك،قل ذلك أو كثر. حلية الاولياء 3 / 181؛ كشف الغمة 2 / 339.